ျမန္မာႏုုိင္ငံ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုုပ္ငန္းစဥ္တြင္း အဓိကက်သည္႔တုုိးတက္မႈမ်ားက ႏုုိင္ငံ၏ လံုုျခံဳေရးက႑ အနာဂတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေရးပါသည့္ေဆြးေႏြးမႈတစ္ရပ္အား သိသာထင္ရွားစြာ ျဖစ္ေပၚလာေစခဲ႔ပါသည္။ ႏုုိင္ငံအား ဆယ္စုုႏွစ္မ်ားစြာ အုုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔ၿပီး ႏုုိင္ငံေရးအာဏာမ်ားကုုိ ဆက္လက္ ကုုိင္စြဲထားသည္႔ ျမန္မာႏိုုင္ငံလက္နက္ကုုိင္တပ္ဖြဲ႔ (တပ္မေတာ္) သည္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တုုိဘာလအတြင္း တုုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုုိင္အဖြဲ႕အစည္း (EAO) (၈) ဖြဲ႔ႏွင္႔ တစ္ႏုုိင္ငံလံုုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ (Nationwide Ceasefire Agreement –NCA) အား လက္မွတ္ေရးထုုိးခဲ႔ပါသည္။

NCA အား အျခားေသာ တုုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုုိင္ (၁၀) ဖြဲ႔ေက်ာ္မွ ပါ၀င္လက္ မွတ္ထိုုးရန္လုိေနေသးေသာေၾကာင္႔ ယင္းသည္ လက္ေတြ႔တြင္ တစ္ႏုုိင္ငံလံုုးအတုုိင္းအတာ ျဖစ္ရန္ အလွမ္းေ၀းေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ သုုိ႔ျဖစ္ပါေသာ္လည္း ယင္းသေဘာ တူညီခ်က္၏ အေရးပါ ရသည့္အေၾကာင္းမွာ တုုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုုိင္အဖြဲ႔မ်ားမွ ၾကာျမင္႔စြာ လိုလားေတာင္းတခဲ့ ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္မွ လက္ခံျခင္းမရွိခဲ့သည့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ က်င္႔သံုုးသည္႔ အစုုိးရတစ္ရပ္ ထူေထာင္ေရးအားဦးတည္ကာ ႏုုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈအား ျပဳလုုပ္ရန္ တပ္မေတာ္အပါ၀င္ အဖက္ဖက္မွ တာ၀န္ယူကတိျပဳခဲ့သည့္ အတြက္ျဖစ္ပါသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ႏွစ္သြယ္ေသာ လုုပ္ငန္းစဥ္မ်ားျဖစ္သည္႔ လံုုၿခံဳေရးက႑ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး (SSR) ႏွင္႔ လက္နက္ ျဖဳတ္သိမ္းေရး၊ တပ္ရုုပ္သိမ္းေရးႏွင္႔ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္း (DDR) တုုိ႔အတြက္ သေဘာတူညီခ်က္တစ္ခုအားလည္း ျပဳလုုပ္ထားၿပီး ယင္းအား NCA တြင္ ‘လံုုျခံဳေရးက႑ျပန္လည္ေပါင္းစည္းမႈ’ ဟုု ရည္ညႊန္းပါသည္။ ယင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏုုိင္ငံတြင္ တစ္ျပည္ေထာင္စနစ္ျဖစ္ေနရာကေန ဖက္ဒရယ္စနစ္ပုုိဆန္သည္႔ လံုုျခံဳေရးဖြဲ႕စည္းမႈသုုိ႔ ကူးေျပာင္းျခင္းသည္ မည္သုုိ႔မည္ပံု ျဖစ္မည္ဆုုိသည္ ကုုိလည္းေကာင္း EAO အဖြဲ႕မ်ားအား ယင္းအတြင္းသုုိ႔ မည္သုုိ႔ ထည့္သြင္းေပါင္းစပ္ေပးနုုိင္မည္ဆုုိသည္ကုုိ လည္းေကာင္း စပ္လ်ဥ္းၿပီး အေရးႀကီးသည့္ ေမးခြန္းမ်ားေပၚေပါက္လာပါေတာ႔သည္။

အစီရင္ခံစာ ျမန္မာဘာသာကုိ ဤေနရာတြင္ ရယူႏုိင္သည္။